خراسان رضوي - مورخ دوشنبه 1394/04/01 شماره انتشار 19001
عبدالهي- خستگي يک ساله ات از تن بيرون مي رود وقتي که صدايي مهربان از آن سوي خط مي گويد: «خراسان را جزئي از خانواده خودمان مي دانيم و به بودنش عادت کرده ايم». شايد هيچ لحظه اي براي خبرنگاران يک روزنامه لذت بخش تر از آن نباشد که احساس رضايت را از زبان مخاطبان قديمي خود بشنوند و حس همدلي را از آن ها هديه بگيرند. راست مي گويند، يک خانواده ايم، خانواده اي به وسعت دل هاي مهرباني که سال هاست با هم بودن را با هيچ چيز ديگري معاوضه نکرده اند و به خود مي بالند که پيوند دل هايشان هنوز هم آن ها را کنار هم حفظ کرده است. بسيارند مخاطبان قديمي روزنامه که بيش از 50 سال است خراسان را به جمع صميمي خانواده خود راه داده اند و با دست هاي مهربانشان تورق کرده اند اين روزنامه به گفته خود «قديمي و صميمي» را. يکي بعد از نماز صبح به سراغش مي آيد و طلوع سپيده را با خراسان به تماشا مي نشيند، و ديگري آن را بر سر سفره صبحانه خود مي نشاند و در کنار استکان چاي خراسان خواني مي کند، و ديگري ... بهانه اي تکراري اما دلنشين است که در سالگرد انتشار روزنامه، با تعدادي از اين مخاطبان قديمي و صميمي گفت و گو کنيم. آن ها که سال هاست با خراسان زندگي کرده اند و مهم ترين دليل بوده اند براي ما تا به عشق آن ها قلم بزنيم و راه 67 ساله را ادامه دهيم. اولين روز تير ماه سال 1394 و آغاز شصت و هفتمين سال انتشار روزنامه، سبب خير شد تا با تعدادي از آن ها همکلام شويم و تقدير کنيم اين همراهي مهربانانه را و از خداي خود تمنا کنيم تداوم آن را که اگر نباشد، ما نيز نخواهيم بود.
