دور از ازدحام و هیاهوی شهر هنوز هم هستند مکان هایی که می توان در آن آرامش داشته باشی، مکان هایی که چند ثانیه تامل در آن میتواند یادآور شکر خداوند باشد، شکری که خط پایانی است بر توجیهات بی منطق این روزهای ما.
آسایشگاه معلولان شهید فیاض بخش نمونه ی بارز این گونه مکان هاست. جایی که شاید کمتر گذرت به آن بیافتد.
اینجا جایی است که آدم ها بر روی صندلی چرخداری نشسته اند که یا حکایت حکمت خداوند است و یا نشانه ی اتفاق زمانه . جایی که شاید حرف های صمیمی شان تلنگری باشد برای زندگی ما.
وارد بخش کودکان که می شویم هر کودکی تقلا می کند تا تو فقط هم بازی او باشی و حتی به دیگر هم اتاقی اش نگاه هم نکنی . فرقی نمی کند بزرگ باشی یا کوچک، او تشنه محبت است. آن چنان دستانشان را به سمتت دراز می کنند و لبخند می زنند که نمی توانی دل هیچ کدامشان را بشکنی. بعضی از این کودکان خواب بودند و بعضی بیدار و پر جنب و جوش. حتی پدر و مادرهایی که شاغلند و حوصله و وقت بازی با فرزندان خود را ندارند اینجا حاضرند حتی برای چند دقیقه هم بازی خوبی برای کودکان این مجموعه باشند.
دلتنگی حسی است که همه ما هر چند یک بار آن را تجربه می کنیم و دلتنگی معلولان این آسایشگاه و امثال آن به چشم انتظاری برای دیدن لبخند غریبه ای که شاید در خاطرش بنشیند ختم می شود و چه آسان هر یک از ما می توانیم دلتنگی هر کدامشان را حتی برای چند ساعتی بر طرف سازیم!!
به گزارش روابط عمومی انجمن مدیران صنایع شنبه شب بیستم تیرماه مصادف با 24 رمضان 1394 جمعی از اعضا کارگروه روابط کار و تامین اجتماعی انجمن میهمان سفره پر از مهر مجموعه فیاض بخش بودند. شبی به یاد ماندنی که هر لحظه آن جای تامل داشت و تفکر . در این مجال از همکاران صدیق و شریف مجموعه فیاض بخش به ویژه جناب آقای قریشی که بانی خلق چنین شبی بودند بسیار سپاسگزاریم و برای همه عزیزانی که در طبق اخلاص برای مددجویان صادقانه و عاشفانه تلاش می کنند، از خداوند منان برایشان عزت و سربلندی آرزومندیم.
